Natuurgeneeskunde

De natuurgeneeskunde is een geneeswijze met een lange geschiedenis. Zij heeft haar wortels in de volksgeneeskunde en bestaat al zo lang als de mensheid. Vele beroemde namen komen we tegen in de geschiedenis welke een grote betekenis hebben gehad voor de huidige natuurgeneeskunde.

Elk organisme heeft een natuurlijke kracht in zich om te herstellen, als er zich stoornissen voordoen. Dit zelfgenezend vermogen wordt ook wel “physis”genoemd.
In de natuurgeneeskunde werken we met dit zelfgenezend vermogen. We helpen lichaam en geest door middel van natuurlijke methoden de eigen geneeskracht optimaal te krijgen. De methode welke we daarvoor gebruiken is bij iedereen verschillend. Kruiden, homeopathische middelen, orthomoleculaire voeding, acupunctuur en massage zijn hier enkele voorbeelden van. Door middel van het bepalen van iemand zijn vitaliteit, zowel in lichamelijk opzicht als geestelijk, zetten we de therapie in. De vitaliteit is onder andere te bepalen door middel van een uitgebreide anamnese.
In de natuurgeneeskunde gaan we ervan uit dat er nooit sprake is van een ziek orgaan, maar dat ziekte een stoornis in het gehele lichaam betekent. We spreken dan over een totale benadering van de patiënt, zowel wat betreft de diagnose als de therapie.
In de natuurgeneeskunde staat de eigen verantwoordelijkheid van de mens ten aanzien van zijn ziekte en gezondheid centraal. Dit is een belangrijk uitgangspunt binnen de visie van natuurgeneeskunde.

Weerbaarheid en Hooggevoeligheid

Handboek